Dünya serüveninde insanı kuşatan birbiri içinde iki hayat dairesi vardır: birinci ve büyük daire Yüce Yaratıcısıyla olan münasebetlerini, ikinci daire ise Yaratılanlarla olan ilişkilerini içine alır. İnsanın Yüce Yaratıcısı karşısında konumu ve duruşu ne kadar sağlam ve iyiyse, yaratılanlar karşısındaki konumu ve duruşu da o kadar sevgi ve şefkat dolu, iyiliksever ve mutlu olmaktadır. 

Hak karşısında konumu ve duruşu sağlam olmayanlar ise hem kendilerine hem de yaratılanlara karşı bir o kadar zararlı olmaktadır. Bugün dünyamızda süregelen menfaat savaşları, haksızlıklar, zulümler insanların Yüce Yaratıcı’yı tanıyamamalarından kaynaklanıyor. Eğer O'nu gerektiği gibi tanıyabilselerdi O'nun yarattıklarına karşı bir o kadar şefkatli ve iyiliksever olacaklardı. Yunus Emre’nin ifadesiyle “Yaratılanı Severiz, Yaratandan Ötürü” prensibi, Yüce Hakk’ın kelamı olan Tevrat, Zebûr, İncil ve Kurân’ın ve bu kitapların ilk muhatapları olan Üstün Azim Sahibi Peygamberlerin hayat prensibidir.

Bugün dünyamızda şefkate, sevgiye ve barışa her zaman olduğunda daha çok ihtiyaç var: bu konuda Hz. İbrahim’in, Hz. Musâ’nın ve Hz. İshâk’ın torunları olmakla iftihar eden torunlarına ve onlarla beraber hareket eden Hz. İsa’yı (Allâh'ın selamı hepsinin üzerine olsun) sevenlere çok vazifeler düşüyor: Hz. İbrâhîm'in ve Hz. İsâ’nın  şefkat ve merhametiyle bezenmeleri ve Hz. Muhammed’e indirilen Kurân’ın evrensel mesajını bütün ön yargılardan arınıp, uzak durarak anlamaya çalışmaları yeryüzünün aydınlık geleceği adına çok önemli..

Bunun yanında Hazret-i Kurân’ın emrettiği yoldan gitmeleri emredilen Müslümanların, Peygamberlerin bu örnek özellikleriyle ne kadar bezendikleri konusunda kendilerini sorgulamaları gerekiyor. Bu örnek nitelikleri Müslümanların, en güzel şekilde yaşamlarıyla temsil etmeleri gerekiyor. Günümüzde her şeyden daha çok ‘Gönül dili ve Hal şivesiyle’ bu özelliklerin temsil edilmesine ihtiyaç var.

Bu temsile yardımcı olma gayesiyle, Üstün Azim Sahibi Beş Büyük Peygamber’in Kurân'da resmedilen örnek niteliklerini ayet ve hadisler perspektifinde anlamaya çalıştık.

Kur'ân-ı Kerîm Yüce Yaratıcı’nın insanlara evrensel bir mesajıdır. Bu Yüce Kelam’da insanın yaratıcısı, insana çok önem vermesi gereken bir hedef göstermiştir: Olgun bir insan olma, diğer tabirle bir insan-ı kâmil olma hedefi. 

Kurân-ı Kerîm’in dört ana konusu vardır. Kur’ân’daki bütün ayetler bu konular etrafında şekillenirler: Bir: Yüce Yaratıcının varlığı ve birliği, iki: peygamberlik, üç: Öldükten sonra diriltilme, dört: insanın Allâh'a karşı vazifeleri (ibadet) ve insanın diğer insanlara karşı hak ve sorumluluklarıdır (adâlet). Kurân’daki bütün ayetler bu temel manalar ekseninde hareket eder.

Kurân’ın temel dört konusundan birisi olan Peygamberlerin insanlar için örnek olan özelliklerine Kurân’da geniş yer verilmiştir. Peygamberler hem Allâhü Teâlâ ile olan münasebetleri,  hem de insanlarla olan münasebetleri yönünden insanlara örnek olacak birçok özellik sergilemişlerdir. Bu özelliklerin bahsedildiği ayetleri Kurân bütünlüğü içinde değerlendirerek, insanların örnek almaları gereken özellikleri araştırmaya ve tespit etmeye çalıştık.

Kur’ân’da zikredilen yirmi beş peygamberin içinde özellikle Üstün Azim Sahibi Beş Peygamberin, üzerinde çokça durulmuştur. İnsanlık âlemine en çok tesir eden insanlar peygamberlerdir. Peygamberlerin içinde en çok tesir edenleri ise bu beş büyük peygamberdir.